Զինվորական բաղնիքը պարտադիր, անհրաժեշտ ու սպասված վայր է, որտեղ զինվորը թարմանում է, լիցքաթափվում ու վերականգնում ուժերը, մինչդեռ այնտեղ են սկսվում անդառնալի վեճերը, երբեմն ավարտվում ողբերգությամբ ու մշտական թշնամանքով։
_ Մի վերցրու այն օճառը, որը լոգանքի ժամանակ ձեռքիցդ վայր է ընկել։
Զինվորական օրագիրն այս անգամ բանակային չգրված, արտասովոր, բայց անխախտելի բարքերի մասին է, որոնց աղբյուրը խորհրդային միությունն էր, արատավոր բարքերի մուտքը զինվորական տեղամասեր ու ժառանգաբար փոխանցված ուղերձները, որոնք այդպես էլ վիճարկելի չեն, աքսիոմատիկ բնույթ ունեն՝ ցանկացած զորամասում ու ցանկացած ժամանակ։
Օճառի օրինակը միակը չէ, ոչ էլ հիմնականը։ Զինվորական բաղնիքում պետք է հետևել իրերին ու չգցել գետնին։ Վերցրիր, ուրեմն զրույցների առանցքում կհայտնվես կամ կքննադատեն կամ էլ չեն բարձրաձայնի այդ մասին, բայց կխուսափեն ավելորդ մտերմությունից։
Ընդ որում սա նաև տրամաբանական է և հասկանալի։ Բաղնիքի հատակը միշտ է թաց, լվացված, մինչդեռ միշտ չէ որ կարող է մաքուր լինել, այնտեղ կանգնում են բոլորը, անկանխատեսելի ճանապարհ անցած հողաթափերով… և այլն։ Հետևաբար նույնիսկ չգրված օրենքներից դուրս՝ բաղնիքում զգուշավոր լինելը անձնական մաքրության պահանջ է։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
